GOCLEVER Insignia 1010M – test tabletu

EKRAN

W klasie tańszych tabletów najczęściej spotykanymi ekranami są matryce IPS pracujące w niewysokich rozdzielczościach. Tak też jest w przypadku testowanego modelu. Panel o przekątnej 10-cali wyświetla obraz w rozdzielczości 1280 na 800 pikseli, co daje współczynnik zagęszczenia pikseli równy 149 ppi. Wbrew pozorom, nie jest to najniższa spotykana wartość. Zdarzają się urządzenia, które oferują ekrany o rozdzielczości 1024 na 600 pikseli i w takim wypadku współczynnik zagęszczenia pikseli wynosi 119 ppi (np. Overmax Qualcore 1010). W przypadku testowanej Insignii 1010M nie będziemy mieć wielu powodów do narzekań, choć wyświetlane na tablecie czcionki nie posiadają tak ładnie wygładzonych krawędzi, jak ma to w przypadku droższych modeli – dla 10-calowych ekranów za optymalną przyjmujemy rozdzielczości 1920 na 1200 pikseli.

Matryca IPS oferuje szerokie kąty widzenia, ale reprodukcja kolorów nieco kuleje – wyraźnie widoczne jest przesunięcie w stronę zimnych kolorów. Ekran dobrze sobie radzi z wyświetlaniem multimediów, choć nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że sama szklana pokrywa dodaje lekko mleczne zabarwienie, co powinno dać się zauważyć także na fotografiach prezentujących tablet.

Podświetlenie matrycy nie zaskakuje. Maksymalna luminacja wynosi 288 cd/m2, co sprawia, że w słoneczny dzień ekran może stać się już nieczytelny. Z drugiej strony, pomiary minimalnego podświetlenia wskazały na wartość 41 cd/m2, a to oznacza, że w ciemności, światło bijące od ekranu może razić w oczy. Do tego dochodzi nierównomierność podświetlenia na poziomie 12,5% (wynik co najwyżej przeciętny). Nie miałem za to żadnych problemów z panelem dotykowym – urządzenie z powodzeniem rozpoznaje do 10 punktów dotyku, a czas reakcji jest zdecydowanie satysfakcjonujący.

WYPOSAŻENIE

Przez cały okres testowania nie miałem żadnych kłopotów z modułem sieci bezprzewodowej, zgodnym ze standardem 802.11 b/g/n. Jego czułość sprawdziliśmy między innymi na podstawie trzech różnych, maniaKalnych scenariuszy testowych. Połączenie z siecią utraciliśmy, kiedy tablet znalazł się na innej kondygnacji, niż router, co w przypadku modelu niskobudżetowego specjalnie nie dziwi. Większość użytkowników będzie łączyć się z routerem przebywającym na tym samym piętrze (np. podczas korzystania z tabletu w mieszkaniu), a w takich warunkach niewielki spadek zasięgu, który zanotowaliśmy, nie wiązał się z utratą dostępu do Internetu.

Wbudowany moduł GPS potrzebował mniej więcej minuty, aby zlokalizować Insignię 1010M na mapie. Przykładowy zapis ścieżki przebytej z tabletem pokazuje, że wykorzystany w tablecie układ nie jest specjalnie dokładny – nie udało się nam prawidłowo zarejestrować punktu startowego i końcowego, a w trakcie spaceru, urządzenie zarejestrowało ścieżkę przesuniętą o kilka metrów względem drogi, którą faktycznie przebyłem.

Tablet posiada wbudowany modem 3G (należy użyć karty SIM standardowej wielkości) oferujący nie tylko dostęp do Internetu, lecz także możliwość wykonywania połączeń głosowych oraz wysyłanie i odbiór wiadomości tekstowych. Nie ma przeszkód, aby skorzystać z karty Aero2, ponieważ tablet świetnie współpracuje z tą siecią. Trzeba jednak wiedzieć, że wymiana karty SIM wymaga ponownego rozruchu urządzenia. Tablet nie został przystosowany do trzymania go przy uchu, dlatego jakość rozmów będzie zależna od zestawu słuchawkowego, z którego skorzystamy. Pisanie wiadomości tekstowych jest wygodne dzięki dużemu ekranowi.

Pamięć wewnętrzna urządzenia wynosi 16 GB (około 11 GB należy do użytkownika, resztę przestrzeni zajmuje system). Istnieje możliwość rozszerzenia tej przestrzeni przy użyciu karty microSD, nawet do 128 GB – Insignia 1010M bez kłopotów obsłużyła naszą testową kartę Kingston 128 GB microSDXC Ultra Class10 UHS-1. W teorii istnieje możliwość przenoszenia aplikacji z tabletu na zewnętrzny nośnik, lecz od strony praktycznej wygląda na to, że transportowany jest wyłącznie plik APK, a nie dodatkowe dane, które w przypadku gier zajmują najwięcej miejsca.

Insignia 1010M pozwoliła na obsługę urządzeń peryferyjnych przy pomocy przejściówki OTG. Udało mi się podłączyć zewnętrzne nośniki danych – pendrive’a oraz dysk z własnym zasilaniem – przy czym dla tabletu nie ma różnicy, czy dana pamięć posiada system plików FAT32 czy NTFS. Z powodzeniem podłączyłem także myszkę oraz klawiaturę i HUB-y (aktywny i pasywny). Jedynym akcesorium niekompatybilnym z tabletem okazał się być dysk twardy bez własnego zasilania.